Prywatna wieś, o której pierwsze wzmianki pochodzą z 1462 r., jako własność Piotra z Siemuszowej. Wieś miała rzadko spotykane położenie charakterystyczne dla najstarszego osadnictwa. Położona była nie jak inne w dolinie rzeki, lecz na grzbiecie wzniesienia zwanego Gródek (Horodek). Lokalizacja i nazwa wzniesienia wskazywałaby, że istniał tu kiedyś jakiś gród. Ponieważ nie prowadzono tu badań archeologicznych trudno stwierdzić czy tak było naprawdę. Niebyła nigdy dużą, znaną wsią, stąd też zapisków o niej zachowało się bardzo mało. W 1921 r. były tu 52 domy i 301 mieszkańców, w tym 262 grekokatolików i 17 wyznania mojżeszowego.
Pamiętający tamte czasy twierdzą, że była to wieś całkowicie uzależniona od Żydów, których w latach wojny wywieziono. Wtedy wieś opanowały sotnie UPA, i one tu niepodzielnie rządziły – tu miała swoje stałe kwatery. Rankiem 1 stycznia 1946 r. Wojsko Polskie w sile ok. 300 żołnierzy zaatakowało stacjonującą we wsi sotnię UPA „Jara”. Po ciężkim boju sotnia wyrwała się z okrążenia tracąc 7 zabitych.
Wojsko spaliło większość wsi za pomoc bandzie rozstrzelano 9 mieszkańców. Reszta mieszkańców została wysiedlona na Ukrainę. Dzisiaj na miejscu wsi rośnie 50-cio letni las i tylko porośnięte dzikim bzem sterty gruzów oraz zdziczały sady świadczą o tym, że kiedyś tętniło tu życie. Owoce zdziczałych drzew przyciągają drobną i grubszą zwierzynę leśną, a więc jest tu raj dla myśliwych